Orta Asya, belki de Sibirya asıllı bu bitkinin iki bilinen tipi vardır. ‘Fransız’ tarhunu esas lezzetli olanıdır. ‘Rus’ tarhunu ise daha kolay yetiştirilebileni, ancak lezzet ve aroma açısından tercih edilmeyen cinsidir. Türkler’in Orta Asya’dan göçü sırasında İran ve Anadolu’ya geldiği, Haçlı Seferleri ile Avrupa’ya gittiği düşünülmektedir. Tohumları nadiren üreyebildiği için genelde kök bölme yöntemiyle çoğaltılır.

Yılan sokmasını iyileştirebildiği, sürüngenleri ve ejderhaları uzak tutabildiği inancı bir hayli yaygın olan tarhunun eski Yunanca ismi drakon kendisine çok uyuyor. Milattan önce 1400’lerde başlayıp 600’lere kadar uzanan Hititler’in ve Asurlar’ın kayıtlarında hava tanrısının isminin Tarhun olması enteresan. Kuru Anadolu topraklarına yağmur yağdırarak bereket getirdiğine inanılırmış. Böylece kralın otoritesi kuvvetlenirmiş.

Tarhun ilk olarak Ortaçağ’da ilaç yapımında kullanımıyla ortaya çıkmış.

Tarhun; tavuk, yumurta, balık, limon suyu, maydanoz, deniz mahsulleri, mantar ve domatese çok yakışan, tatlımsı aromatik anasonu andıran bir lezzete sahiptir. Brokoli çorbası tarifini tarhunla denemeni öneririm, çok yakışıyor.

Fransız mutfağında özel bir yeri olan tarhunu meşhur Béarnaise Sos’tan bilebilirsiniz. Ayrıca <herbes de Provence, fines herbs ve bouquet garni> baharat karışımlarının da önemli bir elemanıdır.

Markette her zaman kolay bulamayacağın bu otu evde yetiştirebilirsin. İstersen benim yaptığım gibi bu siteden satın alıp deneyebilirsin.

Bir avuç taze tarhunu bir şişeye koy. Üzerini bulabilirsen iyi kalite beyaz şarap sirkesi, yoksa elma sirkesi ile doldur ve şişeyi sıkıca kapat. Karanlık bir yerde, 1-2 hafta, senin ağız tadına ne kuvvette olması uygun geliyorsa o kadar zaman beklet. Süzüp, temiz bir şişeye aktar. Salata sosu yaparken kullanabilirsin.